Mia* heeft dissociatieve identiteitsstoornis en kwam zelf met het idee om haar hierover te interviewen.

Je kwam met het idee naar mij toe om je te interviewen over dissociatieve identiteitsstoornis, hoe kwam je eigenlijk op dit idee?

Nou, omdat je al meerdere onderwerpen hebt aangesneden, qua mental health en ik hiermee eerder te kampen heb gehad, dacht ik dat dit een goed onderwerp voor je kan zijn.

Je zegt dat je hiermee al eerder mee te kampen hebt gehad, hoe ben je er aangekomen?

Doordat ik verkracht ben geweest en op dat moment slootte ik mijzelf erg op qua emoties, waardoor ik een soort agressie heb gecreëerd en een ieder die daar dichtbij kwam wilde ik pijn doen.

Creëerde je daardoor nog een persoonlijkheid? Want daar staat dissociatieve identiteitsstoornis voor.

Ja, ik creëerde daardoor een agressieve Mia* , ik had eigenlijk geen andere benaming voor de andere persoonlijkheid. Toen ik iets van agressie had getoond, wist ik daarna niet wat ik gedaan had, een halfjaar daarna kwam ik erachter dat ik dat niet zelf was maar een ander persoonlijkheid en om daarmee om te leren gaan heb ik medicijnen gekregen, en daar kom ik nooit meer vanaf.

Hoe kwam het bij jou over dat je erachter kwam dat je een tweede persoonlijkheid had?

Via een psycholoog of psychiater kwam ik er achter. Ik had het nog niet echt door, het werd mij wel verteld, maar het was meer in een roes, het kwam niet bij mij binnen wat er verteld werd toen.

Hoe lang heeft het ongeveer geduurd toen het bij jou wel doordrong?

Het heeft wel even geduurd, hoe lang weet ik niet meer, maar wel dat ik er niet over eens was.

Waardoor was je er niet over eens?

Doordat ik het zelf gewoon niet zag, was ik er niet over eens, alsof het een blinde vlek was.

En toen je het wel zag, wat gebeurde er toen met je?

Toen ik op mezelf ben gaan wonen, toen zag ik pas dat het wel ernstig was. Maar doordat ik veel alleen was, moest ik het wel zien. Omdat het de tijd heeft genomen tot dat ik het door had, kwam het niet als een klap bij mij binnen. Het ging langzaam van onbewust naar bewust.

Hoe was je thuissituatie toen je nog thuis woonde?

Heel slecht, toen ik thuis woonde, was ik ook erg agressief, als iemand iets verkeerds zei en het kwam bij mij in het verkeerde keelgat binnen, viel ik diegene zo aan. Het ging zelfs zover dat mijn moeder mij in een kostschool wilde doen en mijn vader hield dat tegen.

We zijn nu een paar jaar verder, hoe gaat het nu met je en met de band met je ouders?

Sinds ik op mijzelf ben gaan wonen, heb ik mijn rust gevonden en dat is nu al vier jaar. De band met mijn moeder is heel sterk nu en ik ben nu ook ouder en dan ga je ook steeds meer leren en begrijpen en weet ik nu dat ik die medicijnen moet slikken en dat ik mij daardoor beter ga voelen. Ik heb sinds dat ik op mijzelf woon na twee jaar, dat ik mijn emoties deels heb terug gekregen. Het blijft altijd een dingetje de gevoelens. Ik word dan snel boos op mijzelf, omdat ik dan een zwakte van mij toen en altijd bang bent dat een ander mij, daarom altijd kan pakken. Ik heb mezelf geleerd om er makkelijker over te praten en mijzelf niet de schuld te geven de verkrachting. Ik heb, daardoor een heel goede mensenkennis gekregen en wetend aan wie ik wat kan vertellen en kan toevertrouwen.

 

Ik vind het rot voor je voor wat je allemaal mee hebt moeten maken en ik ben trots op je tot waar je nu bent gekomen. Ik wens je het allerbeste voor in de toekomst en dankjewel voor je verhaal en dat je dit interview wilde doen.

Mia* is een fingeerde naam.