Ik denk dat iedereen dit gevoel wel heeft. Ja zeggen terwijl je nee wilt zeggen, maar je eigen zo verplicht voelen dat je ja moet zeggen.

Deze maand had ik erg het gevoel om het moeten van een nieuw artikel schrijven. Ik wist niet waar dat gevoel vandaan kwam. Ik vind het juist altijd leuk om over een onderwerp te schrijven en te onderzoeken.

En ik heb ook geleerd dat je eigen verplicht voelen erg breed kan zijn. De druk voelen om een baan te moeten hebben, dan verdien je natuurlijk geld. Onze maatschappij en eigenlijk heel de wereld is ondertussen gebouwd om geld te verdienen, en ja ik weet dat het tot een paar decennia terug dat er toen eten en drinken geruild werden.

Of lievelingseten te hebben, ik heb er nooit over nagedacht dat dat als een verplichting kon voelen dat je per se dus lievelingseten moet hebben.

Of je eigen verplicht voelen om naar een verjaardag te komen. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet hoeft, de keuze is aan jezelf. Maar je moet er ook niet verbaasd om gaan kijken, wanneer je geen uitnodigingen meer krijgt. Voor de persoon die je uitnodigt, zal jou dan ook niet meer zo snel uitnodigen, want een nee krijgen is voor niemand leuk.

Of het moeten bijhouden van social media. Ik denk dat daar vele mensen daaraan storen, want weet je social media is geen echt leven. Het is helaas de makkelijkste weg om haat te verspreiden. Terwijl social media ooit begon als iets leuks, als iets positiefs. Niemand heeft wat aan een haatcomment. Als je dan toch kritiek wilt leveren, onderbouw het. En maak er een sandwich van. Goed-slecht-goed.

Of dat mensen zich excuseren voor iets wat ze zelf bepaald hebben, omdat het hun leven is. Zolang je de wet niet overtreedt en een beetje rekening houdt met elkaar. Kan je gewoon zoveel mogelijk doen.
Ik denk dat ik het wel goed in kaart heb kunnen brengen, waarvoor wij ons wel niet verplicht over kunnen voelen, wat totaal niet hoeft.

Geniet van het leven, overtreedt geen enkele wet en hou nog wel een beetje rekening met anderen.